Zawarcie kredytu to ważne wydarzenie w życiu nie jednego Polaka. Bardzo często (zwłaszcza osoby młode) w momencie podjęcia kredytu, obiecują sobie, że będą nadpłacały ratę kredytową i zobowiązanie spłacą znacznie wcześniej. Bardzo szybko dochodzi jednak do weryfikacji tych starań – opada stres związany ze sporą sumą zaciągniętą na kredyt, przyzwyczajamy się do comiesięcznej raty. Dopada nas tzw. słomiany zapał. Jaki jest efekt? Większość kredytów hipotecznych spłacana jest w umownym czasie (pomijając te nie spłacane w ogóle). Aby to zmienić i umiejętnie „ograć temat” – musimy zrozumieć istotę problemu.

Interesuje mnie krótki kredyt / raty malejące. Nie lubię zobowiązań.

Interesuje mnie dłuższy kredyt. Będę nadpłacał regularnie.

Interesuje mnie dłuższy kredyt. Nadpłacę jednorazowo (np. spadek).

W moim życiu zawodowym jeszcze nie spotkałem osoby, która lubiłaby zobowiązania (może poza komornikiem ;)). Czy jednak nie jest tak, że większość naszej codzienności jest swoistą formą kredytowania? ( np. 1) Poświęcasz 5 lat na studiowanie licząc na zwiększenie Twojej wartości na rynku dzięki dodatkowym certyfikatom; 2) dajesz kredyt zaufania swojemu pracodawcy, wykonując pracę przez 30 dni bez otrzymywania wynagrodzenia na bieżąco). Do rzeczy:

• Duża rata oznacza duże wymagane zobowiązanie miesięczne (wiele osób uświadomiło sobie to w dobie Covid-19)
• Największe raty przypadają na pierwsze lata kredytu.
• Duża rata oznacza również znaczne obniżenie możliwości kredytowych w momencie potrzeby lub zmiany planów
• Polska należy do krajów rozwijających się i mamy do czynienia ze zjawiskiem inflacji – wytracaniem wartości pieniądza w czasie. W uproszczeniu – z biegiem czasu każda złotówka zadłużenia będzie miała mniejszą wartość.
• Długofalowo, statystyczne zarobki mają również tendencję zwyżkową – oznacza to, że realna „waga” Twojego zobowiązania do osiąganych zarobków powinna maleć.